Publikacje

Koszty przewlekłej obturacyjnej choroby płuc w Polsce i na świecie
28.10.2010
Przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP) to nie tylko olbrzymi problem zdrowotny, ale także obciążenie finansowe dla budżetu każdego kraju (1-6). Porównanie tych obciążeń jest trudne ze względu, między innymi, na zróżnicowane systemy opieki zdrowotnej, uwarunkowania ekonomiczne oraz wysokość nakładów na ochronę zdrowia. W tej sytuacji niezbędna jest realna, ekonomiczna ocena tej choroby w każdym kraju. Pomiary kosztów choroby (burden-of-illness studies) należy odróżniać od analiz farmakoekonomicznych, takich jak analiza efektywności kosztów (cost-effectivenness analyses) lub użyteczności kosztów (cost-utility). Te ostatnie znajdują zastosowanie w ocenie nowych terapii i procedur.
28.10.2010
Tlenoterapia domowa - nowe formy leczenia
25.10.2010
Tlen jest jednym z najstarszych leków. Ten, występujący naturalnie w środowisku pierwiastek, pozwalający na powstanie i utrzymywanie się życia na Ziemi, został odkryty dopiero w drugiej połowie XVIII wieku przez dwóch niezależnych badaczy: Carla Wilhelma Scheele’a ze Szwecji i Josepha Priestleya z Anglii. Nazwę oraz właściwe znaczenie jego roli nadał naukowiec francuski, Antoine Lavoisier (1). Około 100 lat po odkryciu, tlen zaczęto stosować w medycynie. Doniesienie o pierwszym użyciu tlenu w przypadku ostrej niewydolności oddechowej pochodzi z 1885 r. W miejscowości York w Pensylwanii dr George Holtzapple wytwarzał tlen podgrzewając chlorek potasu i tlenek manganu. Uzyskiwany w tej reakcji gaz był podawany w okolicę dróg oddechowych chorego na zapalenie płuc.
25.10.2010
Współistnienie obturacyjnego bezdechu podczas snu oraz przewlekłej obturacyjnej choroby płuc
25.10.2010
Termin zespół nakładania (overlap syndrome, OS) został pierwotnie zaproponowany przez Flenleya dla określenia przypadków współistnienia obturacyjnego bezdechu podczas snu (OBPS) oraz innych przewlekłych chorób układu oddechowego, ale w następnych latach nazwą tą przyjęło się określać przypadki współistnienia OBPS oraz przewlekłej obturacyjnej choroby płuc (1). Do rozpoznania POChP w takim przypadku stosuje się powszechnie akceptowane kryteria diagnostyczne (2), a zgodnie z międzynarodową klasyfikacją zaburzeń snu do rozpoznania OBPS konieczne jest stwierdzenie ≥ 5 bezdechów lub okresów spłyconego oddychania przypadających na jedną godzinę snu (jest to tzw. AHI, apnea-hypopnea index) oraz typowych dolegliwości (nadmierna senność w czasie dnia, uczucie ciągłego zmęczenia, skłonność do zasypiania w czasie dnia wbrew własnej woli) (3).
Rehabilitacja - najskuteczniejsza metoda leczenia chorych na POChP
25.10.2010
Chory na przewlekłą obturacyjną chorobę płuc napotyka na wiele ograniczeń nie tylko związanych z samą chorobą, lecz także wynikających z jej powikłań. Zaburzenia wentylacyjne, uogólniony stan zapalny w przebiegu POChP, miopatia będąca konsekwencją m.in. przewlekłego stanu zapalnego zaburzają mechanikę oddychania (dynamiczne rozdęcie płuc) (1) wymuszając na organizmie zwiększenie nakładów energetycznych w akcie oddychania. To z kolei zwiększa wysiłek mięśni oddechowych odczuwany jako duszność (2). Zaburzenia w mechanice oddychania najdobitniej uwydatniają się w czasie wysiłku. Z tego powodu duszność wysiłkowa jest bezpośrednim powodem ograniczania, a nawet unikania aktywności fizycznej i preferowania siedzącego trybu życia.
Leki mukolityczne i wykrztuśne, kiedy je stosować?
21.10.2010
Leki wykrztuśne i mukolityczne znajdują swoje miejsce w terapii chorób górnych i dolnych dróg oddechowych. Stosujemy je zarówno w leczeniu ostrych zakażeń układu oddechowego, jak i w leczeniu chorób przewlekłych, takich jak mukowiscydoza i POChP. Ułatwiają one oczyszczanie dróg oddechowych z zalegającej wydzieliny. Fizjologicznie wydzielina dróg oddechowych zabezpiecza błonę śluzową dróg oddechowych przed wysychaniem i umożliwia prawidłową czynność aparatu śluzowo-rzęskowego. Prawidłowa błona śluzowa ma zdolność usuwania zanieczyszczeń zawartych w powietrzu atmosferycznym. U osoby zdrowej czynność ta polega na wydzielaniu płynnego śluzu i aktywacji rzęsek nabłonka migawkowego, które przesuwają śluz do góry
Glikokortykosteroidy wziewne u dzieci - od czego zależy wybór?
19.10.2010
1
Miejsce wziewnych glikokortykosteroidów (wGKS) w terapii astmy oskrzelowej u dzieci, jako głównego leku kontrolującego, nie jest obecnie kwestionowane (1). Wynika to z ich wielokierunkowego działania przeciwzapalnego, będącego według współczesnych zaleceń złotym standardem terapii astmy. Wielu lekarzy twierdzi nawet przewrotnie, że gdyby nie możliwe działania niepożądane tej grupy leków, to nie byłoby potrzeby rozważania innych metod leczenia astmy. Szczególnie w pediatrii, wybór leków jest poddawany szczególnej analizie, a głównym kryterium pozostaje indeks skuteczności i bezpieczeństwa. Dodatkowym aspektem jest zapewnienie takiej metody podania leku, która byłaby dostosowana do wieku chorego, a jego dawka w miejscu docelowym zapewniała dostateczne kontrolowanie astmy. W ostatnich latach do terapii trafiły nowe glikokortykosteroidy i nowe metody ich podawania.
Leczenie skojarzone GKS/LABA - w leczeniu astmy i POChP
15.10.2010
Astma i POChP to dwie choroby zapalne, których wspólną cechą jest ograniczająca przepływ powietrza przez drogi oddechowe obturacja. Występowanie obturacji możemy bez trudu potwierdzić w badaniu spirometrycznym przez określenie procentowego udziału wartości natężonej objętości pierwszosekundowej (FEV1) w stosunku do wartości natężonej pojemności życiowej (FVC). Bezwzględna wartość FEV1 w stosunku do wartości należnej dla danej osoby przedstawia stopień nasilenia obturacji.
Czy nowy inhibitor fosfodiesterazy 4 (PDE4) - roflumilast stanowi przełom w leczeniu POChP?
14.10.2010
Przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP) jest ogólnoustrojową przewlekłą chorobą zapalną (1). W jej powstaniu uczestniczy wiele komórek zapalnych, a palenie papierosów jest uznawane za jeden z najważniejszych czynników sprawczych. Dym tytoniowy zawiera ponad 450 składników, które są odpowiedzialne za modulację układu immunologicznego i są przyczyną uszkodzenia nabłonka, zaburzenia funkcji limfocytów T, makrofagów, komórek dendrytycznych i fibroblastów.
Przesłanki teoretyczne do stosowania cholinolityków
13.10.2010
Układ cholinergiczny odgrywa istotną rolę w utrzymywaniu tonicznego napięcia dróg oddechowych poprzez mechanizm skurczu mięśni gładkich indukowany acetylocholiną, która jest transmiterem w parasympatycznym wegetatywnym układzie nerwowym.
POChP jako choroba systemowa
11.10.2010
POChP nadal jest jedną z najważniejszych przyczyn zgonów na świecie. Ma duże znaczenie epidemiologiczne i społeczne. Prowadzi do istotnego obniżenia jakości życia, inwalidztwa oddechowego i przedwczesnego zgonu. Generuje znaczne koszty terapii szpitalnej i ambulatoryjnej. POChP często nie jest wykrywana w okresie wczesnym, zwykle dopiero objawy zaawansowanej choroby zwracają uwagę chorych i są przyczyną wizyty u lekarza. Diagnozę i leczenie utrudnia bardzo indywidualny przebieg choroby.