Publikacje
Zaburzenie rozwoju i niepełnosprawność intelektualna (NI), dotyczące 1-3% populacji ogólnej, stanowią ważny problem medyczny i diagnostyczny, ale także społeczny i ekonomiczny. Zaburzenia te dotyczą zarówno pacjentów ambulatoryjnych jak i szpitalnych, niejednokrotnie ze złożoną i skomplikowaną historią choroby oraz brakiem medycznych i społecznych efektów leczenia (1, 2, 3).
Cukrzyca definiowana jest jako zespół zaburzeń metabolicznych charakteryzujących się podwyższonym stężeniem glukozy we krwi. Leczenie cukrzycy typu 1 (T1DM) polega głównie na podawaniu insuliny, która może stanowić potencjalną przyczynę stanów dysglikemii, do której należy zarówno hipo- jak i hiperglikemia...
16.04.2014
W warunkach fizjologicznych jelito cienkie jest zasiedlone jedynie przez niewielką liczbę, głównie Gram-dodatnich bakterii tlenowych. Przyjmuje się, że w proksymalnym odcinku jelita cienkiego nie powinno być ich więcej niż...
04.04.2014
Od czasu pierwszego opisu w roku 1674, etiologia achalazji w dalszym ciągu pozostaje słabo poznana. Postuluje się, że jej przyczyną są zaburzenia relaksacji przełyku i jego dolnego zwieracza (lower esophageal sphincter, LES) wskutek utraty neuronów inhibicyjnych zlokalizowanych w splocie warstwy mięśniowej (Auerbacha)...
Ponad połowa chorych na cukrzycę wymaga przynajmniej raz w życiu interwencji chirurgicznej, a zabieg chirurgiczny u chorego z cukrzycą wiąże się ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia powikłań okołooperacyjnych, m.in. zmian zakrzepowo-zatorowych, hiperglikemii i śpiączki hiperglikemicznej, trudności w gojeniu się rany pooperacyjnej, zakażenia (1,2)...
03.04.2014
Opanowanie umiejętności wstrzykiwania insuliny nie powinno stanowić dla osób z cukrzycą wymagających leczenia tym hormonem żadnego problemu. Wydaje się, że przeprowadzenie stosunkowo krótkiej edukacji popartej przekazaniem instrukcji obsługi wstrzykiwacza w zupełności wystarcza do zapoznania się z prawidłową techniką wykonywania zastrzyków insuliny...
03.04.2014
Od czasu ogłoszenia wyników badania DCCT (1) intensyfikuje się leczenie osób z cukrzycą typu 1, podając insulinę w systemie wielokrotnych wstrzyknięć lub za pomocą pompy insulinowej. Oba sposoby leczenia umożliwiają uzyskanie odpowiedniej kontroli glikemii.
03.04.2014
Dążenie do optymalizacji terapii cukrzycy prowadzące do uzyskiwania wartości glikemii zbliżonych jak najbardziej do normoglikemii niewątpliwe zmniejsza ryzyko występowania powikłań cukrzycy o charakterze mikroangiopatii (retinopatii, nefropatii), neuropatii, w mniejszym stopniu makroangiopatii, ale niestety wiąże się ze zwiększonym ryzykiem występowania hipoglikemii.
Zaburzenia lipidowe, szczególnie u chorych na cukrzycę typu 2, obecne są wcześniej niż jawna cukrzyca, a ich rozwój zwiększa ryzyko miażdżycy już w stanie przedcukrzycowym. Dyslipidemia w cukrzycy często współistnieje z innymi czynnikami ryzyka miażdżycy wchodzącymi w skład zespołu metabolicznego takimi jak otyłość, nadciśnienie tętnicze czy zaburzenia krzepnięcia...
U pacjentów ze schorzeniami ośrodkowego układu nerwowego, zagrażająca życiu hiponatremia może stanowić konsekwencję zarówno zespołu nieadekwatnego wydzielania wazopresyny, jak i mózgowego zespołu utraty soli.