Publikacje
21.10.2010
Leki wykrztuśne i mukolityczne znajdują swoje miejsce w terapii chorób górnych i dolnych dróg oddechowych. Stosujemy je zarówno w leczeniu ostrych zakażeń układu oddechowego, jak i w leczeniu chorób przewlekłych, takich jak mukowiscydoza i POChP. Ułatwiają one oczyszczanie dróg oddechowych z zalegającej wydzieliny. Fizjologicznie wydzielina dróg oddechowych zabezpiecza błonę śluzową dróg oddechowych przed wysychaniem i umożliwia prawidłową czynność aparatu śluzowo-rzęskowego. Prawidłowa błona śluzowa ma zdolność usuwania zanieczyszczeń zawartych w powietrzu atmosferycznym. U osoby zdrowej czynność ta polega na wydzielaniu płynnego śluzu i aktywacji rzęsek nabłonka migawkowego, które przesuwają śluz do góry
21.10.2010
19.10.2010
1
Miejsce wziewnych glikokortykosteroidów (wGKS) w terapii astmy oskrzelowej u dzieci, jako głównego leku kontrolującego, nie jest obecnie kwestionowane (1). Wynika to z ich wielokierunkowego działania przeciwzapalnego, będącego według współczesnych zaleceń złotym standardem terapii astmy. Wielu lekarzy twierdzi nawet przewrotnie, że gdyby nie możliwe działania niepożądane tej grupy leków, to nie byłoby potrzeby rozważania innych metod leczenia astmy. Szczególnie w pediatrii, wybór leków jest poddawany szczególnej analizie, a głównym kryterium pozostaje indeks skuteczności i bezpieczeństwa. Dodatkowym aspektem jest zapewnienie takiej metody podania leku, która byłaby dostosowana do wieku chorego, a jego dawka w miejscu docelowym zapewniała dostateczne kontrolowanie astmy. W ostatnich latach do terapii trafiły nowe glikokortykosteroidy i nowe metody ich podawania.
19.10.2010
1
15.10.2010
Astma i POChP to dwie choroby zapalne, których wspólną cechą jest ograniczająca przepływ powietrza przez drogi oddechowe obturacja. Występowanie obturacji możemy bez trudu potwierdzić w badaniu spirometrycznym przez określenie procentowego udziału wartości natężonej objętości pierwszosekundowej (FEV1) w stosunku do wartości natężonej pojemności życiowej (FVC). Bezwzględna wartość FEV1 w stosunku do wartości należnej dla danej osoby przedstawia stopień nasilenia obturacji.
14.10.2010
Przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP) jest ogólnoustrojową przewlekłą chorobą zapalną (1). W jej powstaniu uczestniczy wiele komórek zapalnych, a palenie papierosów jest uznawane za jeden z najważniejszych czynników sprawczych. Dym tytoniowy zawiera ponad 450 składników, które są odpowiedzialne za modulację układu immunologicznego i są przyczyną uszkodzenia nabłonka, zaburzenia funkcji limfocytów T, makrofagów, komórek dendrytycznych i fibroblastów.
14.10.2010
13.10.2010
Układ cholinergiczny odgrywa istotną rolę w utrzymywaniu tonicznego napięcia dróg oddechowych poprzez mechanizm skurczu mięśni gładkich indukowany acetylocholiną, która jest transmiterem w parasympatycznym wegetatywnym układzie nerwowym.
11.10.2010
Zgodnie z wynikami badań naukowych prowadzonych wg zasad EBM β2-mimetyki - leki pobudzające receptory β2-adrenergiczne stanowią podstawową grupę leków stosowanych w obturacji dróg oddechowych. Międzynarodowe zalecenia GOLD podkreślają znaczenie tej grupy leków zarówno w monoterapii, jak również w skojarzeniu z innymi lekami rozkurczowymi oraz glikokortykosteroidami (GKS) u chorych na POChP.
11.10.2010
11.10.2010
POChP nadal jest jedną z najważniejszych przyczyn zgonów na świecie. Ma duże znaczenie epidemiologiczne i społeczne. Prowadzi do istotnego obniżenia jakości życia, inwalidztwa oddechowego i przedwczesnego zgonu. Generuje znaczne koszty terapii szpitalnej i ambulatoryjnej. POChP często nie jest wykrywana w okresie wczesnym, zwykle dopiero objawy zaawansowanej choroby zwracają uwagę chorych i są przyczyną wizyty u lekarza. Diagnozę i leczenie utrudnia bardzo indywidualny przebieg choroby.
11.10.2010
07.10.2010
Mimo kontrowersji co do zasadności wyodrębniania oddzielnej jednostki jaką jest zespół metaboliczny (ZM), istnieje ogólna zgoda, że metaboliczne czynniki ryzyka choroby sercowo-naczyniowej mają nie tylko tendencję do występowania razem, ale u ich podłoża leżą wspólne mechanizmy.
07.10.2010
07.10.2010
Na początku XXI wieku zespół metaboliczny staje się jednym z najbardziej istotnych problemów w postępowaniu z chorymi na nadciśnienie tętnicze. Częstość występowania zespołu metabolicznego jest wysoka, co ma związek z rosnącą częstością otyłości. Współwystępowanie z nadciśnieniem tętniczym zespołu metabolicznego ma wpływ na wybór leków hipotensyjnych ze względu na konieczność stosowania leków niecharakteryzujących się niekorzystnym wpływem na gospodarkę węglowodanową i lipidową.
06.10.2010
W 2007 roku opublikowano zalecenia European Society of Hypertension oraz European Society of Cardiology (ESH/ESC). W listopadzie 2009 roku ESH przedstawiło dokument, w którym ponownie oceniono wytyczne z 2007 roku w odniesieniu do badań i metaanaliz opublikowanych w ostatnich dwóch latach.
