Publikacje

Nowoczesne techniki w kardiologii - wpływ stymulacji serca na możliwości farmakoterapii u pacjentów w wieku podeszłym
10.11.2010
Chorzy powyżej 80. roku życia stanowią w ostatnich latach ponad 35% osób, u których wszczepiamy stymulatory serca, a w przypadku implantacji ICD - 5%. W wymienionej grupie wiekowej bradykardia jest często jednym z wielu problemów zdrowotnych dotyczących serca i innych narządów. Nowoczesny i właściwie dobrany układ stymulujący nie tylko zapobiega istotnym zwolnieniom rytmu, ale też ułatwia leczenie nadciśnienia tętniczego, niewydolności serca i napadowych zaburzeń rytmu z szybką czynnością komór.
Migotanie przedsionków u pacjentów w wieku podeszłym  - odmienności kliniczne, diagnostyczne i terapeutyczne
09.11.2010
Francuskie określenie Fin de siécle oznacza „koniec wieku” i ściśle nawiązuje do nurtu dekadenckiego w okresie schyłkowym wieku XIX. Odnosząc to stwierdzenie do schyłkowego okresu życia człowieka chcielibyśmy zaprezentować sposoby radzenia sobie z upływającym czasem w życiu starszego pacjenta z migotaniem przedsionków (AF). AF jest najczęstszym zaburzeniem rytmu serca i dotyczy przede wszystkim ludzi starszych.
Choroba niedokrwienna serca u pacjentów w wieku podeszłym - odmienności kliniczne, diagnostyczne i terapeutyczne
02.11.2010
Przeciętna długość życia w Polsce wynosi obecnie 71 lat dla mężczyzn oraz 79 dla kobiet. Opracowania Departamentu Spraw Gospodarczych i Społecznych ONZ wskazują, iż w 2050 roku liczba osób powyżej 60. roku życia, która obecnie wynosi 266 milionów przekroczy 2 miliardy. Z tej grupy odsetek najstarszych, czyli po 80. roku życia wzrośnie z 13% do 20%.
Niewydolność serca u najstarszych pacjentów - odmienności kliniczne, diagnostyczne i terapeutyczne
02.11.2010
Częstość występowania niewydolności serca wzrasta w kolejnych dekadach życia. Brak jest jednoznacznych i pełnych wytycznych postępowania w niewydolności serca u osób starszych. W codziennej praktyce lekarskiej pojawia się wiele wątpliwości dotyczących właściwego postępowania w niewydolności serca u osób w wieku podeszłym. Celem tego artykułu jest przybliżenie problemu diagnostyki i terapii niewydolności serca u osób starszych.
02.11.2010
Główne problemy kardiologiczne wieku podeszłego - aspekty epidemiologiczne
29.10.2010
Choroby układu sercowo-naczyniowego są jednym z głównych zagrożeń zdrowotnych we współczesnym świecie. Stanowią przyczynę blisko 50% zgonów mieszkańców naszego kraju. Mimo że w ostatnich latach obserwujemy spadek współczynników umieralności z powodu chorób układu krążenia w Polsce, są one wciąż wyższe niż w Unii Europejskiej (1). Zagadnienia dotyczące wyboru optymalnego sposobu postępowania w chorobach układu sercowo-naczyniowego u pacjentów w wieku podeszłym cieszą się dużym zainteresowaniem.
Organizacja opieki zdrowotnej u chorych na ciężkie postaci przewlekłej obturacyjnej choroby płuc (POChP)
28.10.2010
Przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP) jest postępującym zapalnym schorzeniem dróg oddechowych z towarzyszącymi zmianami ogólnoustrojowymi . W większości rozwiniętych krajów świata liczba zachorowań na POChP wzrasta, co prowadzi do konieczności zwiększania nakładów finansowych na to schorzenie. Ponad 50% ogółu kosztów przeznacza się na leczenie zaawansowanych postaci POChP.
28.10.2010
Koszty przewlekłej obturacyjnej choroby płuc w Polsce i na świecie
28.10.2010
Przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP) to nie tylko olbrzymi problem zdrowotny, ale także obciążenie finansowe dla budżetu każdego kraju (1-6). Porównanie tych obciążeń jest trudne ze względu, między innymi, na zróżnicowane systemy opieki zdrowotnej, uwarunkowania ekonomiczne oraz wysokość nakładów na ochronę zdrowia. W tej sytuacji niezbędna jest realna, ekonomiczna ocena tej choroby w każdym kraju. Pomiary kosztów choroby (burden-of-illness studies) należy odróżniać od analiz farmakoekonomicznych, takich jak analiza efektywności kosztów (cost-effectivenness analyses) lub użyteczności kosztów (cost-utility). Te ostatnie znajdują zastosowanie w ocenie nowych terapii i procedur.
28.10.2010
Tlenoterapia domowa - nowe formy leczenia
25.10.2010
Tlen jest jednym z najstarszych leków. Ten, występujący naturalnie w środowisku pierwiastek, pozwalający na powstanie i utrzymywanie się życia na Ziemi, został odkryty dopiero w drugiej połowie XVIII wieku przez dwóch niezależnych badaczy: Carla Wilhelma Scheele’a ze Szwecji i Josepha Priestleya z Anglii. Nazwę oraz właściwe znaczenie jego roli nadał naukowiec francuski, Antoine Lavoisier (1). Około 100 lat po odkryciu, tlen zaczęto stosować w medycynie. Doniesienie o pierwszym użyciu tlenu w przypadku ostrej niewydolności oddechowej pochodzi z 1885 r. W miejscowości York w Pensylwanii dr George Holtzapple wytwarzał tlen podgrzewając chlorek potasu i tlenek manganu. Uzyskiwany w tej reakcji gaz był podawany w okolicę dróg oddechowych chorego na zapalenie płuc.
25.10.2010
Współistnienie obturacyjnego bezdechu podczas snu oraz przewlekłej obturacyjnej choroby płuc
25.10.2010
Termin zespół nakładania (overlap syndrome, OS) został pierwotnie zaproponowany przez Flenleya dla określenia przypadków współistnienia obturacyjnego bezdechu podczas snu (OBPS) oraz innych przewlekłych chorób układu oddechowego, ale w następnych latach nazwą tą przyjęło się określać przypadki współistnienia OBPS oraz przewlekłej obturacyjnej choroby płuc (1). Do rozpoznania POChP w takim przypadku stosuje się powszechnie akceptowane kryteria diagnostyczne (2), a zgodnie z międzynarodową klasyfikacją zaburzeń snu do rozpoznania OBPS konieczne jest stwierdzenie ≥ 5 bezdechów lub okresów spłyconego oddychania przypadających na jedną godzinę snu (jest to tzw. AHI, apnea-hypopnea index) oraz typowych dolegliwości (nadmierna senność w czasie dnia, uczucie ciągłego zmęczenia, skłonność do zasypiania w czasie dnia wbrew własnej woli) (3).
Rehabilitacja - najskuteczniejsza metoda leczenia chorych na POChP
25.10.2010
Chory na przewlekłą obturacyjną chorobę płuc napotyka na wiele ograniczeń nie tylko związanych z samą chorobą, lecz także wynikających z jej powikłań. Zaburzenia wentylacyjne, uogólniony stan zapalny w przebiegu POChP, miopatia będąca konsekwencją m.in. przewlekłego stanu zapalnego zaburzają mechanikę oddychania (dynamiczne rozdęcie płuc) (1) wymuszając na organizmie zwiększenie nakładów energetycznych w akcie oddychania. To z kolei zwiększa wysiłek mięśni oddechowych odczuwany jako duszność (2). Zaburzenia w mechanice oddychania najdobitniej uwydatniają się w czasie wysiłku. Z tego powodu duszność wysiłkowa jest bezpośrednim powodem ograniczania, a nawet unikania aktywności fizycznej i preferowania siedzącego trybu życia.